Ik ben mijn hele leven al overtuigd atheïst, en beweerde dat god niet bestaat, tot iemand tegen me zei: “Ik geloof ook niet dat god bestaat, maar ik geloof wel dat er iets is”.
Geloven dat er ‘iets’ is doe je op het moment dat je nog net niet geheel hersendood bent. Geloof liever in een oude man met witte baard op een wolk dan in ‘iets’.
God bestaat omdat hij, net als de kerstman, door mensen is gecreëerd om in een bepaalde behoefte te voorzien. Als je weet hoe de kerstman er uitziet en dat hij op de noordpool woont, hoe kun je dan zeggen dat hij niet bestaat?
Het idee dat er een god moet bestaan lijkt bij de menselijke natuur te horen. In verschillende culturen, tijden en plaatsen ontstond dit idee spontaan.
De landbouwer, vierduizend jaar geleden, zocht naar een verklaring van het toch wel wonderbaarlijke proces van het leven. Hoe dieren en planten kunnen groeien, waar de regen vandaan komt, en waardoor de zon schijnt.
In tegenstelling tot de primitieve jager en verzamelaars, gingen de landbouwers hun leefomgeving naar hun eigen behoefte aanpassen. In zijn grootmoed, ging hij streven naar de controle over natuurlijke factoren zoals het weer.
De verklaring voor de verschillende weertypen waren de weergoden (de oude mannetjes op de wolken). Met verschillende rituelen probeerde men deze gunstig te stemmen of zelf te beïnvloeden. De godsdienst werd zo geboren uit een maatschappelijke behoefte.
De ontwikkeling van het polytheïsme naar monotheïsme werd gedreven uit efficiency overwegingen daar het toch het gemakkelijkste is om één aanspreekpunt te hebben.